Het is voorbij. De laatste dag van de behandeling is een jaar en twee dagen geleden gepasseerd. Nu hoef ik niet meer te denken dat ik een jaar geleden nog in een deel van mijn behandelingstraject zat. Vanaf nu speelt alles weer in het gezonde tijdperk, een jaar al! Maar als ex-kankerpatiënt diende ik wel rekening te houden met een herstelperiode van minstens een jaar na het afsluiten van de behandeling. Dat kan van alles betekenen, in meerdere en mindere mate. Sommige ex-patiënten pikken het oude leventje zonder problemen direct weer op. Anderen hebben jaren later nog psychische of lichamelijke klachten als vermoeidheid ("psycho-lichamelijk"), pijn (borst, arm), angst, etc.
Woensdag 21 december ben ik uitgenodigd voor een volgende controle bij de radiotherapeute. Eerst ga ik maandagavond weer naar een bijeenkomst van jonge vrouwen met borstkanker. Even kletsen met lotgenoten. Ook al ben ik al een jaar en twee dagen klaar met de behandeling én beter verklaard, ik moet nog wel omgaan met mijn vermoeidheid, gevoelige borst en angst voor terugkeer. En met mijn eigen borstelige haar. De Buffs die ik droeg om mijn kaalheid te sieren, heb ik weer tevoorschijn gehaald om mijn wildgroei in bedwang te houden. Ik voel verwantschap met Arthur Schopenhauer, behalve de bakkebaarden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten