Triolet

Voor de cursus "Autobiografisch Schrijven" luidde de huiswerkopdracht: Schrijf een zelfportret in de vorm van een triolet. Een triolet is een achtregelig refreindicht met ABaAabAB als rijmschema. Dit heb ik er van gemaakt...

Trouw. Als een hond

lig ik vermoeid opgerold in bed

houd ik stilletjes mijn mond

Trouw – als een hond –

aan het leven. Weer gezond

zing ik vals met zoonlief een duet

Trouw als een hond

lig ik vermoeid opgerold in bed


Meer huiswerk(gedichten) op mijn laatste blog: http://irisschrijft.blogspot.nl/

Eigenlijk toch wel bizar

Ik ben wel hoogopgeleid, maar zeker niet op het niveau van een arts. Ik kan ook niet zeggen dat mijn communicatie met bepaalde artsen nou zo begripvol verliep. Misschien ben ik wel behandeld als iemand zonder (hoge) opleiding, wat staat me dan nog te wachten. Nee, het zal niet, na al die operaties, mri's, chemo's en bestralingen. Ik heb volgens mij écht de full package gekregen en ben in ieder geval genezen! Met dank aan het medische team van het Amphia ziekenhuis in Breda én álle mensen die mij hebben gesteund op de meest uiteenlopende manieren!

Vandaag gelezen op nu.nl (http://www.nu.nl/algemeen/2839628/hoogopgeleide-krijgt-betere-behandeling-bij-kanker.html):

Hoogopgeleide krijgt betere behandeling bij kanker

AMSTERDAM - Hoogopgeleide kankerpatiënten hebben betere overlevingskansen dan mensen met kanker die lager zijn opgeleid. 

Zij krijgen vaak een ingrijpendere medische behandeling, die bovendien vaker gericht is op genezing. Dat blijkt onderzoek van het Integraal Kankercentrum Zuid.
Epidemioloog Mieke Aarts van het kankercentrum onderzocht de gegevens van ruim 250 duizend patiënten die tussen 1990 en 2008 kanker kregen.



Ze ontdekte dat laagopgeleide patiënten met prostaatkanker vaker hormoonbehandelingen en gewone, uitwendige bestraling krijgen, terwijl hoogopgeleiden vaker geopereerd worden en inwendige bestraling krijgen.

Van de laagopgeleide mannen met prostaatkanker werd twintig procent geopereerd, tegenover dertig procent van de hoogopgeleiden. Van de laagopgeleide prostaatkankerpatiënten kreeg elf procent inwendige bestraling, terwijl dat hij patiënten met een hoge opleiding achttien procent was. De ernst van de tumoren was vergelijkbaar.

Geen behandeling

Bij de behandeling van slokdarmkanker was een vergelijkbare trend zichtbaar, concludeerde de onderzoeker. Hoogopgeleide patiënten kregen vaker chemotherapie en bestraling, terwijl lageropgeleide patiënten vaker helemaal geen behandeling kregen.
Van alle hoogopgeleide mannen die een vorm van kanker kregen, was de helft na vijf jaar nog in leven. Bij de lageropgeleide mannen bleek een derde een jaar later nog in leven te zijn.
Dat hoog- en laagopgeleiden anders worden behandeld, komt mogelijk doordat hoger opgeleiden beter kunnen communiceren met hun arts. Een arts die tegenover iemand zit met een vergelijkbaar opleidingsniveau legt volgens Aarts meer uit.
Door: Novum 

Alpe d'HuZes

Het is weer zover. Meer en meer mensen fietsen elk jaar de Alpe d'Huez op. Dit jaar zijn er zelfs twee fietsdagen. Twee jaar geleden, toen ik midden in mijn behandeling zat, fietste mijn zwager ZES keer die berg op om zoveel mogelijk geld (en een beetje roem) op te halen, een ongelooflijke prestatie. Als ik de actie nu voorbij zie schieten op tv, FB oid, word ik weer zo emotioneel dat de tranen over m'n wangen rollen. Niet hard, maar toch. Twee jaar. Ik probeer het te vergeten, denk ik. Vorig jaar (het bijna verloren 2011! Zie http://botswana-power.blogspot.nl/2012/05/wakker-liggen.html en http://botswana-power.blogspot.nl/2012/06/gevonden.html ) was mijn jaar van herstel, na driekwart jaar van behandelen. Dit jaar voelde ik me écht energieker, beter.

Begin van 2012 was ik nog angstig. Na die openbaring op deze blog is het ook stil geworden op de blog. De angst komt en gaat, de controles ook. 4 Mei heb ik de chirurg weer gezien. De afspraak was ’s ochtends voor negenen, toch was de arts al uitgelopen. Even voelen en voordat ik me aangekleed had, had hij al zijn over-tijd alweer ingehaald. Een beetje in verwarring bleef ik achter, want ik moest een afspraak maken voor een mri en mammografie. Waar? Had ik niks nodig? Aarzelend liep ik naar de meest logische balie en werd daar inderdaad heel aardig verder geholpen. Uit patiëntvriendelijkheid worden er twee agenda's naast elkaar gelegd: die van de mri en die van de mammografie om beide onderzoeken na elkaar te kunnen inplannen. In plaats van half augustus kan ik 19 september terecht. Voor het eerst zie ik op tegen deze onderzoeken als ik me de pijn van de mammografie herinner en de misselijkheid nadat de vloeistof bij de mri werd ingespoten.

De opgeluchtheid van eerder dit jaar is eveneens verdwenen. Ik heb last van terugkerende hoofdpijnen, extreme vermoeidheid, emotionele huilbuien. Tijd om het weer rustig aan te gaan doen en wellicht professionele hulp te gaan inschakelen. Misschien zal ik dan ooit weer een borstkankermaand of Alpe d’HuZes droog kunnen uitzitten?