Alhoewel het goed met me gaat, zit er toch een bijzonder grote angst verborgen onder m'n ontembare bos haar. Met enige regelmaat lees ik over een willekeurige jonge(re) vrouw die genezen is verklaard van borstkanker. Laatst werd mijn aandacht weer getrokken door de rubriek `Het laatste woord' in NRC Weekend waarin iemand vertelt over het naderende einde van zijn/haar leven. Al bij de introductie `Wat voorafging' begonnen de tranen over m'n gezicht te stromen. Jip keek op van zijn puzzel `moet mama huilen?' Weer een jonge vrouw die genezen was van borstkanker, maar nu uitzaaiingen heeft en eraan zal sterven. Bij haar werd het ook in 2010 ontdekt, de eerste keer.
2 Februari mag ik op verlate controle. Ik had al een lijstje met vragen, het is eerder een lijst van kwaaltjes waar ik last van heb. Nu besef ik dat die lijst met kwaaltjes mijn grote angst vertegenwoordigen: wat als er kanker achter verscholen ligt, hoeveel tijd heb ik dan nog? Ik zit op de piek: de top van de grafiekberg waar ik de grootste kans heb om opnieuw kanker te krijgen. In kankertaal kun je beter in een dal zitten, dan heb je de minste kans dat het terugkomt. Ik vraag me continu af hoe ze bij de controles erachter gaan komen of de kanker teruggekeerd is... op een andere plek dan in de borst. Ze controleren alleen de borsten. Wat als ik mijn kwaaltjes zelf niet serieus genoeg neem? Het broeit en ik hoop dat ik na 2 februari weer even gerustgesteld ben.
Iris hoe was de controle. Hoop van harte dat alles goed is!!
BeantwoordenVerwijderenLieve Marja, en anderen die kaartjes, mailtjes en sms'jes hebben gestuurd. Wat lief van jullie! De aardige arts heeft geluisterd en me redelijk gerustgesteld. Ze heeft in ieder geval niks gevonden en voor alle klachten een aanvaardbare verklaring gegeven. De spanning is er weer vanaf en er is dus weer even rust in de tent.
VerwijderenLiefs van een gezonde Iris!
Gezond zijn en je gezond voelen, is alles, behalve vanzelfsprekend. Wat fijn dat de arts jou heeft kunnen geruststellen. Fijn! Sterkte Iris.
BeantwoordenVerwijderenPS De rubriek in het NRC ken ik; altijd een van de artikelen die ik het eerste lees.
Lieve Iris,
BeantwoordenVerwijderenIk zie nu pas je bericht en kan alleen maar aangeven dat ik zo blij ben dat de arts je, enigszins, gerust heeft weten te stellen en dat ze je kwaaltjes serieus neemt.
Die onzekerheid en angst..was er maar een soort van gebruiksaanwijzing hoe daarmee om te gaan..
Wanneer staat er weer een controle gepland?
Nu eerst: RUST!
X Claudia
Hoi Iris,
BeantwoordenVerwijderenbij het schrijven van mijn eigen blog viel het me op dat er een "volger" bij was gekomen: Jij dus!
Leuk om te weten. Ik heb jouw blog ook zitten lezen en je schrijft goed, vind ik. En heel direct. Ik was wel getroffen door het stukje waarin je schrijft dat mensen commentaar op jouw taalgebruik hebben als het om Kanker-woorden gaat. Je hebt fantastisch stelling genomen. Want het is inderdaad jouw blog en jouw kanker. Ik heb respect voor je!
Groeten, Petra