Gezellig ... in verbinding

Wat mijn topweek had moeten zijn, begon met veel huilen. Zie mijn vorige blog van dinsdag 8 juni voor een impressie van mijn gemoedstoestand. Het van me afschrijven heeft wellicht geholpen in verschillende opzichten. Lees hieronder over de rest van mijn "topweek".

Gezellig bij het pruikenvrouwtje

Woensdag 9 juni had ik de controle afspraak bij het pruikenvrouwtje Leny. Deze afspraak stond al een week eerder gepland, maar die had ik verzet omdat ik te moe was. Nu voelde ik me niet veel beter, maar dit was wél mijn topweek. Onderweg naar Leny deed ik heel hard mijn best om mijn tranen te bedwingen, te drogen. Eenmaal binnen liet ik ze al snel de vrije loop. Er was geen houden meer aan. Dus ik heb eindelijk gehuild bij het pruikenvrouwtje! De doos tissues waar ik al een paar keer een opmerking over had gemaakt tijdens eerdere bezoeken, werd nu voor mijn neus neergezet en ik maakte er dankbaar gebruik van.

Ik huilde niet om m'n kale hoofd. Ik huilde omdat mijn topweek een huilweek was. Ik huilde om verschillende redenen en Leny bood een begripvol, luisterend oor, ik was een dankbare spreker. De emoties die me dwars zaten, het gemis van mijn zus, de toekomst kwamen allemaal aan bod. Beiden geloven we dat "je" beter uit dit proces komt. Leny heeft me (weer even) geïnspireerd en vertrouwen gegeven.

Intussen had de volgende afspraak al plaats genomen in de winkel. Leny verstelde mijn pruik nog wat, zodat ik hem beter op mijn hoofd voelde zitten. Ik had namelijk steeds het gevoel dat 'ie opbolde. Ze legde uit hoe mijn synthetische haar gewassen en gedroogd moeten worden. Met een opgelucht en warm gevoel stapte ik haar boetiek uit. Dankjewel Leny, het pruikenvrouwtje, wat ben jij een mooi mens!

Voordat ik naar huis ging, kocht ik "Het kleine verwenboekje" voor mezelf. Het doorbladeren is al een pleziertje op zich.

Gezellig Jip

's Middags ging ik Jip ophalen en zag eerst een kameraadje van 'm met een dikke lip. Even later begreep ik dat Jip de veroorzaker was van deze dikke lip. Terwijl ik huilend tegen Jips leidster stond te vertellen hoe het met me ging, takelde hij zijn vriendje nogmaals toe. Dit keer ging hij voor de ogen. Bloederige krassen in het gezicht, nog een huilend persoontje in de ruimte. En zijn pa loopt binnen. Wat een tafereel. Ik heb mijn excuses aangeboden, Jip heeft een kusje gegeven. En mij is verzekerd dat Jip écht extra gebracht mag worden om me te ontlasten. Ik zal z'n nageltjes dan steeds kort afknippen voordat ik hem wegbreng.

Gezellig met m'n ouders en in het Inloophuis

Woensdag had mijn moeder gebeld dat ze graag donderdag langs wilde komen met m'n vader. Dat wilde ik ook wel. Ze zouden al 's ochtends komen. Zodra ze binnen waren, dook ik gauw een uurtje m'n bed in. Voor de lunch schoven we met z'n allen aan tafel. Na de lunch gaat Jip lekker een tukkie doen. Ik normaal gezien ook, maar deze middag was er weer een inloop voor borstkankerpatiënten. Nu mijn ouders in huis waren, wilde ik wel eens "inlopen". Ma bekommerde zich om de was, pa om de nieuwe planten in de voortuin. Ik pakte de fiets en schoof even later aan bij vijf andere vrouwen.

Twee van de vrouwen waren vrijwilligers van de Borstkanker Vereniging. De andere drie vrouwen waren 60+. Ik mocht aanschuiven, maar als ik wilde mocht ik ook met één van de twee vrijwilligers apart gaan zitten. Ik had geen specifieke vragen, was gewoon nieuwsgierig en bleef gezellig zitten. Ondanks dat ik nog in de huilmodus zat, vrolijkte ik wel op van deze bijeenkomst. Twee vrouwen praatten langdradig en één ervan kakelde zelfs door anderen heen. De oudste vrouw van het gezelschap was heel rustig en ietwat zenuwachtig en kwam moeilijk uit haar woorden. Zij gaf aan dat ze moeilijk kon praten over de ziekte die haar getroffen had. Uit haar verhaal begreep ik ook dat ze erg eenzaam moest zijn. Ik had met haar te doen en vergat even dat ik daar ook als patiënt zat. Ik wilde haar helpen, maar besefte ook dat ik geen afspraken met haar kon maken, omdat ik zelf nog te ziek ben van het genezingsproces.

Een tijdlang ging het over borstprotheses en speciale, aangepaste bh's. Hmmm, daar had ik nog helemaal niet bij stil gestaan. Vooralsnog krijg ik een borstbesparende operatie, maar de vorm van mijn borst kan daardoor wel veranderen (hap eruit), waardoor ik wellicht ook speciale bh's moet gaan aanschaffen. Inmiddels heb ik trouwens mijn (voedings)bh's weer uit de kast gehaald. Met het warmere weer en de lossere shirts én de verdwenen kankercellen, mogen die borsten wel weer gedragen worden. Waarom een voedingsbh? Die zit zooo lekker.

Thuis aangekomen, was Jip uitgeslapen. We gingen met z'n allen boodschappen doen. Komt Jip ook nog eens buitenshuis. We gaven hem zijn eigen wagentje in de supermarkt, zodat hij daarmee kon rondlopen terwijl ik mijn tas vulde. Wij hebben een zelfscan AH, dus ik kan mijn eigen producten scannen en meteen in de boodschappentas doen. Handig!! Dit keer gooide Jip voor het eerst ook van alles in zijn eigen wagentje. Ai, hij zette het op een gillen als we de spullen er weer uit haalden. Dus scande ik mijn boodschappen en liet Jip die in zijn wagen gooien. Bij de afrekenzuilen zette hij het op een krijsen, omdat... ik weet het niet, misschien was hij nog niet klaar met boodschappen doen. Hij was enorm ontevreden of gefrustreerd en de hele AH kon het horen en zien. Gauw naar buiten en fijn uitwaaien.

Thuis heeft moeders heerlijk Hollands gekookt en hebben we samen gegeten. Daarna zijn pa en ma weer naar huis gegaan. Ik voelde me stukken beter! Een opbeurend, helend bezoek. De topweek was over de helft en ik begon me eindelijk top te voelen.

Gezellig met m'n broer

Vrijdag 11 juni: De energie was terug, de tranen waren weg. Mijn broertje had zijn plannen om de opening van het WK en de eerste wedstrijd te kijken omgegooid. In plaats van naar mijn ouders te gaan, kwam hij naar Breda. Ik miste mijn middagdutje, hij miste de openingsceremonie, maar met z'n drieën hebben we de eerste wedstrijd gezien. Jip zegt nog niet veel, maar "bal" maakt wel deel uit van zijn woordenschat (klinkt als "baaauw"). En bij een voetbalwedstrijd wordt dan ook continu "baaauw" geroepen en naar het scherm gewezen. Zuid-Afrika had gescoord en ik bleef heel hard GOAL roepen naar de keuken waar Robert net drinken was gaan halen voor en met Jip. Even later zat Jip ook steeds met zijn handjes in de lucht te grijnzen. Gezelligheid ten top. Na het eten bezweek ik alsnog. Ijskoud en met buikkrampen ging ik met m'n nieuwe, warme, wollen sjaal op de bank liggen. Robert nam de opruim- en schoonmaakhonneurs waar. Na een kopje thee ging hij op huis aan. Ik hoefde niet lang te wachten tot Maarten thuiskwam uit Zagreb.

Gezellig Maarten weer thuis

Fijn, fijn, fijn. De komende twee weken is Maarten thuis. Even de (tuin)zaken weer door hem laten regelen, de zorg voor en het spel met Jip delen, samen op de bank voetbal kijken (alleen een WK of EK hoor). Fijn dat ik mijn fysieke en mentale gesteldheid met hem kan delen op elk gewenst moment van de dag. Welkom thuis lieverd.

Gezellig dagje uit

Ik heb heel erg uitgekeken naar vandaag, zondag 13 juni. Vandaag zou ik mijn vriend Patrick weer zien schitteren in een musical. Dit terugkerende uitje doe ik met de man van mijn vriendin Ellemieke. Even was ik bang dat ik moest afbellen. Ik had slecht geslapen en was erg moe. Tijdens het douchen begon ik vreselijk te hoesten en heb zelfs wat ontbijt "opgehoest". Ik voelde me alweer misselijk worden. Maar ik wilde zo graag.

Ik ben blij dat ik gegaan ben. Maarten en Jip hebben me weggebracht. Ik heb Ellemieke en haar gezin gezien, wat altijd fijn is. De voorstelling was weer indrukwekkend. Voor de pauze werden we getrakteerd op een medley van Disney verhalen, van Hercules tot de Kleine Zeemeermin. Na de pauze werd het verhaal van Belle en het Beest gezongen en gedanst. Wat een prachtige, krachtige stemmen en kleurrijke kostuums. Patrick vertolkte een leuke Lumière inclusief Franse tongval (j'adore!). Richard en ik genoten. Na de voorstelling stonden Maarten en Jip me al op te wachten, ik was kapot en we reden gauw naar huis.

Thuis greep ik meteen naar het medicijnenpotje. De eerste pillen tegen de misselijkheid zijn binnen. De volgende chemo staat weer voor de deur. Jips spulletjes zijn ingepakt en morgenochtend wordt hij, nadat ik bloed heb laten prikken, weggebracht naar opa en oma.

Gezellig naar de chemo

Tijdens de eerste wedstrijd van Nederland dit WK ga ik met vriend Arthur naar de chemo. Dat zal m'n laatste gezellige moment zijn de komende tijd. Ik ga uitzieken van de bijwerkingen en denk dat het weer even stil wordt op deze blog. Gelukkig heb ik al een hoop medicijnen tegen een aantal bijwerkingen in huis. Hopelijk blijft het daarbij. Ik ga ditmaal proberen m'n twee liter vocht per dag écht naar binnen te werken, zodat die troep zo snel mogelijk mijn lichaam verlaat.

Tot slot: Blauwe Bal van Verbinding

Toen ik de bloglezers opriep om gebruik te maken van één van de voorrechten van dit land om te mogen stemmen, bedoelde ik niet dat men massaal op GW van de PVV moest gaan stemmen. Door mijn "toestand" heb ik me niet bezig gehouden met debatten, programma's, stemwijzers en dergelijke. Ik heb wel mijn stem uitgebracht, in de hoop op een stabiel kabinet de komende vier jaar. Mijns inziens draagt GW/de PVV niet bij tot enige stabiliteit in welke vorm dan ook. Angst (of haat) zaaien, wat onder Balkenende overigens ook gebeurde, behoort niet tot mijn geloofsovertuiging (ook niet tot de opvoeding van Jip). Ik voel zelfs verbondenheid met moslima's. Ik draag nu ook een hoofddoekje. Hoe zouden mensen trouwens reageren als ik mijn pruik afzet omdat je geen hoofdbedekking mag dragen?

Angst is een slechte raadgever. Houd van jezelf, van de mensen om je heen, respecteer de vreemde(linge)n die ook een eigen leven leiden. Geniet van de bloemetjes en de bijtjes. Ga erop uit en glimlach naar die ander. Gooi een balletje op en ga de verbinding aan.

Kijk en luister wat deze onbekende Nederlander te zeggen heeft, met dank aan Maarten:



Salem's beweegredenen zijn helder. Dit is de tekst die hij uitspreekt in het filmpje:

Ik ben Salem Samhoud, een onbekende Nederlander
Ik hou van Nederland
Een land van plezier en prestatie
Een land om wereldkampioen te zijn
Een gewoon ongewoon land
De pers en politiek maakt ons negatief en ongelukkig
Dat gevoel wil ik niet meer, daar ben ik helemaal klaar mee

Wij zijn aan de bal, de blauwe bal, de bal van verbinding
Samen kunnen we een betere toekomst bouwen
Wij kunnen wereldkampioen zijn in het leven met elkaar
Stop met vechten, start de verbinding

Inspireer en verbind je met elkaar

Waarom een blauwe bal? Gooi een bal in een groepje mensen en ze zullen er mee gaan spelen. Dat is de start van verbinding. Moeilijker is het niet.
http://blauwebalvanverbinding.samhoud.com/

Uiteraard is dit één grote commerciële stunt. Dat neemt niet weg dat de onbekende Nederlander een mooie boodschap de wereld in gooit.