zondag 23 mei 2010

Stoppelkoppie


Kaal zijn valt reuze mee. Zoals ik al schreef, geen traanvergieten. Het was weer gezellig met mijn vriendin Ellemieke bij het pruikenvrouwtje Leny. Leny deed het heel rustig aan en ging slim te werk. Ze begon achter wat plukken weg te knippen die ze dan vast bond, zodat ik ze mee naar huis kon nemen. Langzaamaan knipte ze naar voren toe en kon ik na elke afgeknipte pluk weer even wennen.

Nadat ze wat staartjes in een enveloppeje had gedaan, ging ze wat grover te werk. Toen het lange haar eraf lag, ging de tondeuse er overheen. Tot slot nog een andere tondeuse om het te millimeteren. Ik was nog niet kaal, ik had een stoppelkoppie. Ik voelde me zelfs met deze coupe stoer, een filmster, G.I. Jane (film met Demi Moore met een stoppelkoppie) om precies te zijn.



Daarna ging de pruik op en moest ik zelf oefenen. Dat deed ik één keer en Leny vond dat ik het wel kon. Prima. Toch even wennen aan dat nieuwe haar, dat overigens bij dagelijks gebruik maar één keer in de drie weken gewassen hoeft te worden. Wow, heerlijk. Maar de wasinstructie krijg ik over twee weken. Prima, prima, prima.



We waren langer dan een uur bezig geweest en het was inmiddels tegen half zes. We liepen naar huis om m'n nieuwe haardracht te showen aan mijn ouders en Jip. Dat verliep een beetje hectisch, omdat het ook tegen Jips etenstijd liep en we nog wat telefoontjes wilden plegen. Ik belde Maarten in Zagreb die aangenaam verrast was dat ik niet in tranen aan de telefoon hing. Ik was opgewekt. Blij dat ik van dat overmatige haaruitval verlost was. Ik vertelde over mijn G.I. Jane gevoel, hij vroeg of het niet meer een Sugar Lee Hooper uiterlijk was, pfff.

Ellemieke en ik gingen de stad in om een hapje te eten. Het was lekker weer, maar we gingen rustig binnen zitten. Ik voelde me toch een beetje onwennig en vroeg me af of het personeel zo vriendelijk was omdat ze zagen dat ik ziek was. Waarschijnlijk niet. Ik heb m'n vuurdoop gehad in het openbaar en werd ineens heel moe en huilerig. We rekenden af en mijn vriendin liep naar het station en ik naar huis. Slapen wilde ik.

Thuis nog even gekletst met pa en ma die die nacht zouden blijven slapen. Vrijdag had ik weer wat afspraken staan en vond het te spannend om met Jip alleen te zijn met mijn nieuwe uiterlijk. Het was een fijne dag met z'n vieren.

Vrijdagavond kwam Maarten thuis uit Zagreb en kwam een vriend onverwachts binnenwippen. Ik geloof dat ze de pruik oprecht oké vonden.

Intussen zet ik de pruik alleen op als we bezoek krijgen of als ik de deur uitga. Zodra er geen anderen aan te pas komen zet ik dat kriebelding toch liever af. Met dit weer kan ik lekker fris zonder hoofdbedekking in de tuin banjeren. Het liefst draag ik een buff (en 's nachts een slaapmutsje). Ik heb er één van Leny gehad en een aantal van een vriendin van mijn ouders. Ik heb ook haar donkere pruik te leen, ik ga 'm één dezer dagen passen. Lijkt me erg grappig om daar ook mee de deur uit te gaan.

Eigenlijk ben ik nog niet echt kaal. Ik heb een stoppelkoppie. Als ik onder de douche sta, vind ik het heerlijk om er lekker met m'n handen overheen te gaan. Na het douchen smeer ik m'n koppie in met amandelolie. Elke keer als ik met m'n handen over m'n stoppels strijk, hangen ze vol met die korte stoppels. Ja, G.I. Jane wordt een Sugar Lee Hooper. Vandaag zie ik de haarlijn al verdwijnen en er ontstaan kale, witte plekken. Nu vind ik het nog oké, maar straks zijn die stoppels helemaal weg en dan blijft er een kaal wit hoofd over.

Of ik de pruik veel ga dragen weet ik niet. Misschien kriebelen die stoppels wel in de pruik. Het haar valt te veel naar voren, waardoor ik het de hele tijd naar achteren strijk. Vervelende tik wordt dat. Ook omdat je dan de nephaarlijn ziet. Een band (buff) in m'n pruik lukt me niet. Ik mag speldjes gebruiken, maar dat doe ik nooit en ik raak al gefrustreerd van de gedachte aan dat gefriemel. Die buffs en slaapmutsjes zitten lekker, maar daar krijg je echt een kankerhoofd van. Ach, het is allemaal wennen, maar het valt me echt reuze mee! Met een stoppelkoppie is te leven. Met een echt kankerhoofd ook? We zullen zien.

Als iemand nog leuke hoofdbedekking ideeën heeft, laat maar weten.

7 opmerkingen:

  1. Hoi Iris,

    Het staat je eigenlijk best goed, zo'n stoer hoofd. A la Sinead o' Connor. Echt fijn om te horen dat de tumor al voor de helft geslonken is. Dat geeft een hoopvol gevoel. Ook fijn om te horen dat er zoveel liefdevolle steun om jullie heen is.
    Ik ga je gauw weer eens bellen.

    Veel liefs

    Rene P

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Iris,

    Indrukwekkend zeg. En erg knap hoe je ermee omgaat. Succes met je tweede chemoshot en ontzettend knap hoe je ermee omgaat en het gezin (met hulp) toch draaiende blijft.

    Groetjes Hans en Jolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Chere Irie,

    Ik ben het helemaal met Rene eens, je stoppelkoppie staat je goed! En wat een geweldig nieuws dat de tumor zoveel kleiner is geworden! Ik leef nog dagelijks met je mee, en kijk er heel erg naar uit je over twee weken te zien!

    Veel sterkte en veel liefs,
    Patrick

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hey stoer chickie,

    Je bent een geweldig sterke vrouw!!

    Liefs, Wendy

    BeantwoordenVerwijderen
  5. iris hoe gaat het na de nieuwe kuur?wij zien graag goeie berichten yvonne vraagt dikwijls heb je nog iets gehoord van iris ?veel succes met de zware klus.fam hulsen.rooy.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. een lekkere jongenskop heb je. hoe kijk maarten daar tegen aan?
    overigens gaat het niet zozeer om wat je òp je kop hebt maar meer wat erìn zit.
    en dat werkt erg goed. knap.

    mia, jan

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Iris,

    Tof dat de tumor nu al voor de helft kleiner is geworden, dat is echt super nieuws!!!

    Knap dat je zoveel op je blog weet te schrijven, we lezen en leven heel erg met je/jullie mee.

    Meis, zet um op!!!

    Liefs, Jeroen & Jill

    BeantwoordenVerwijderen