Cuba

Ruim een week geleden zijn we goed uitgerust thuisgekomen. Het was zoals ik in de vorige blog schreef: De zon, even geen zorgen om Jip, cocktails drinken met Maarten. We kunnen er weer tegenaan en de ziekte lijkt heel ver achter ons te liggen. We voelen ons allemaal goed en hebben tijdens onze vakantie besloten om dit jaar een nieuwe uitdaging aan te gaan. Die uitdaging verdient een nieuwe blog. Die uitdaging houd ik ook nog even geheim tot het 100% rond en geregeld is. Eerst nog optimaal genieten van de energie die we in Cuba hebben opgedaan. Met dank aan mijn ouders die meer dan twee weken Jip liefdevol hebben opgevangen, zodat hij ons niet gemist heeft.

Nieuw jaar

Het zit erop. Met 2010 ligt ook de kanker en het lichamelijk zware genezingsproces achter mij/ons.
De laatste dagen van het jaar dacht ik steeds terug aan het begin van de periode die het afgelopen jaar heeft overheerst. De eerste maanden van het jaar zijn blanco, 2010 begon in april, toen het borstkankernieuws binnenkwam en verspreid werd. Het einde van de behandeling, 8 december, was wel reden om weer eens een fles champagne te ontkurken, maar veel feestelijker is het niet geworden. Ik lag op de bestralingstafel te huilen, de tranen liepen in m'n oren. Ik huil sindsdien. Ik ben moe, geestelijk op. Ik kan weinig verdragen, vit op alles en iedereen die dichtbij staat. Overmorgen vertrekken we op vakantie, ik heb nog nooit zó slecht een vakantie voorbereid, leef nog steeds "met de dag". Toch heb ik er zin in. De zon, even geen zorgen om Jip, cocktails drinken met Maarten. Daarna wordt het hier gauw lente... hoop ik. Ik wil weer naar de yoga, ik heb Jip en mezelf opgegeven voor dreumesdans, Jip gaat naar de peuterspeelzaal wat mij weer wat meer tijd voor mezelf geeft en hem een gezellige omgeving.

Ja, dit wordt mijn jaar. Ik wens jullie ook allemaal toe dat het jullie jaar wordt, in goede gezondheid met heel veel liefde en kracht.

Adios e hasta la vista