maandag 25 juli 2011

Haar kanker in Afrika

Ik dacht dat kanker een westerse ziekte was, dat het bijna niet in Afrika voorkwam. Laat staan borstkanker. Vrouwen geven allemaal borstvoeding tot er niks meer overblijft van hun borsten. Niks is minder waar. Ook hier in Gaborone oncologie-afdelingen, helaas ook voor kinderen.

Voor onze visum-aanvraag moesten we een formuliertje in laten vullen door een arts dat we geen idioten zijn (op het formuliertje staat "imbeciles" oid). Ik vertelde dat ik vorig jaar borstkanker had gehad en ze kende zowaar de vorm triple negatief. Ik was verbaasd tot ze me vertelde dat ze een tijd op de oncologie-afdeling had gewerkt. Meteen wilde ik weten of in "Afrika" kanker inderdaad zeldzamer is dan in het westen. Ze dacht van niet.

Tijdens ons verblijf in Madikwe maakten we kennis met Monica die pedriatrisch oncologe is en in het staatsziekenhuis Princess Marina vrijlligerswerk doet. Ook aan haar stelde ik de vraag en zij ontkende. Er is wel een verschil in het soort kanker. Hier zijn de kankersoorten meer virusgerelateerd. En veel kankergevallen worden niet bekend omdat men te afgelegen woont van medische voorzieningen of dat het niet herkend wordt als zodanig. Voor mij is kanker geen westerse ziekte meer.

Haar



In juni was ik voor het eerst naar de kapper gegaan sinds het weer was gaan groeien. Helaas voelde ik me daarna 10 jaar ouder in plaats van 10 jaar jonger. Ik heb niks gedaan met de tip van de kapster, want zo wilde ik er helemaal niet uitzien. Gisteren had ik eens geen gel ingedaan om te kijken hoe het zou opdrogen en het begint weer ergens op te lijken. Ik heb nu krullen die prima vallen.




Wat hier opvalt is dat vrouwen vaak een kapsel hebben dat niet natuurlijk is. Eén van de assistentes in Jips klas draagt zelfs een pruik die zo lelijk is dat ze er puur natuur waarschijnlijk veel beter uitziet. Ik heb geprobeerd een pruik te dragen en vond het verschrikkelijk, liever kaal of een doek. Hier dragen ze niks liever dan een pruik, maar waarschijnlijk niet op een kaal hoofd, waardoor het wellicht wat beter zit.

donderdag 7 juli 2011

Terugdenken

Ik dacht dat ik deze periode veel zou terugdenken aan “een jaar geleden”. Regelmatig denk ik wel aan de zomer dat ik ziek was van de chemo, maar het lijkt tegelijkertijd ook een heel ander leven, in een ver verleden. Een leven dat ik niet per se meer opnieuw hoef te leiden of te beleven.

Wat ik wel wil blijven herdenken is mijn lieve zusje Karin. Op welke blog kan ik dat het beste doen. Ik heb gekozen voor de blog die over ziekte (en dood) gaat. De Botswana blog was een goed alternatief geweest omdat Karin in deze regio is geboren. Ze wilde haar geboorteland, Zuid-Afrika, pas opnieuw bezoeken ná de afschaffing van de apartheid. Zodra dat gebeurd was, zijn we direct met de familie in 1992 afgereisd naar het winterse Zuid-Afrika. Daar bezochten we onder andere het ziekenhuis waar Karin geboren is en de non die heeft geassisteerd bij de geboorte van Karin. We hebben niet voor niets een speciale band met (zuidelijk) Afrika. Helaas ook met ziekte en dood. Vandaag is een trieste dag, maar hij zou vele malen triester zijn als we Karin vergeten.

Bij deze breng ik Karin weer even bij jullie in gedachten en alle anderen die door ziekte zijn overleden. Herdenk al het moois met een kaarsje, een gebed, een lach of een traan.