Ik ben er bewust niet mee bezig, met een controle, soms ben ik bang dat ik de afspraak vergeet. Op de fiets naar het Instituut voel ik spanning in de borst, moet af en toe diep ademhalen, ben zenuwachtiger dan ik zelf zou verwachten, beetje hoofdpijn erbij (door spanning of door menstruatie?). Tranen zetten zichzelf al klaar. Ik voel hun activiteit, ze duwen en trekken, sommigen willen zichzelf al naar buiten persen, dringen voor. Ik voel slappe gespannenheid in de armen en benen, handen zijn klam en trillerig. Ik zie slecht, zou ik een hersentumor hebben?
Vijftien minuten uitloop. Nee, met twintig minuten vertraging mag ik naar binnen.
Nadat ik heb verteld dat het goed gaat, mag ik meteen mijn shirt en bh uittrekken. Ik ga op de bank zitten, ze tilt m'n armen op om in m'n oksels te voelen. Het kietelt niet. Ik mag met de benen op de bank, zodat ze m'n nek kan aftasten. Ik ga liggen, ze onderzoekt m'n borsten. Intussen legt ze uit dat ik last kan blijven hebben van vocht omdat het litteken onderaan de borst zit. Vocht circuleert door het hele lichaam en kan zich daar makkelijker ophopen. Dat kan steken geven. Ik bevestig dat ik een tijdje last had van steken en een pijnlijke borst. Het stelt me gerust dat er inderdaad niks aan de hand is. Alles is verklaarbaar.
Na afloop van de lichamelijke controle zegt de arts dat het de laatste keer is, ze gaat zich terugtrekken; zich op de achtergrond zetten, zoals ze het zelf uitlegt. De kans op recidive is tegenwoordig, in het algemeen, kleiner geworden. Kwaliteit van de mammografie en MRI is verbeterd. Het nieuwe controleschema wordt langzamerhand aangepast/doorgevoerd. De frequentie kan sowieso voor iedere patiënt omlaag. Ik vind het jammer, vanwege deze betrokken arts, maar hoop haar uiteindelijk toch niet meer terug te zien.
Volgende controle: 15 september MRI
Geen opmerkingen:
Een reactie posten